Rafał Mulek

Zgodnie z zasadą: "Co nagle, to po diable" pobyt w szpitalu, kiedy pacjent jest leczony operacyjnie, musi potrwać kilka dni. Najczęściej wygląda to następująco:

Dzień pierwszy - dzień przyjęcia do szpitala. Przyjęcie ma miejsce najczęściej około południa.

Pacjent ma pobieraną krew na badania, których wykonanie jest niezbędne przed operacją. Spotyka się z anestezjologiem, jak również z chirurgiem, który będzie pacjenta operował na drugi dzień. Jest to czas na zadanie wszystkich nieodpowiedzianych dotychczas pytań oraz wyrażenie zgody na leczenie operacyjne.

Dzień drugi - dla chirurga tzw. doba zerowa - w tym dniu pacjent jest operowany. Operujemy od rana. Niestety nie wszyscy są operowani równocześnie ;) dlatego, część z Państwa będzie się stresowała przed swoją operacją jedynie przez chwilę, z samego rana, a niektórzy nieco dłużej. Po operacji pacjent standardowo trafia na salę pooperacyjną, gdzie przebywa aż do następnego dnia do godzin porannych.

Dzień trzeci - pierwsza doba pooperacyjna - w tym dniu, z rana, pacjent ma ponownie pobieraną krew na badania. Pozwala to na pełniejszą ocenę stanu pacjenta po operacji. Po pozytywnej ocenie przez chirurga, przy prawidłowych badaniach krwi, pacjent może rozpocząć w tym dniu przyjmowanie doustne wody. W tym dniu pacjenci bez problemu opuszczają samodzielnie własne łóżko i spacerują po szpitalnych korytarzach, a przy ładnej pogodzie, również na terenach zielonych przed szpitalem.

Dzień czwarty - druga doba pooperacyjna - podobnie, jak dzień wcześniej, pobierana jest krew na badania. Po badaniu lekarskim i przy prawidłowych badaniach krwi, pacjent rozpoczyna żywienie doustne. Na pierwszy ogień idzie - jogurt naturalny!!! Pacjeci twierdzą, że jest PYCHA ;) Ten dzień jest dla części naszych pacjentów dniem wypisu. Po ostatniej kontroli ran i upewnieniu się, że pacjent poradzi sobie samodzielnie bez opieki lekarskiej i pielęgniarskiej pacjenci wypisywani są ze szpitala do domu.

Dzień piąty - trzecia doba pooperacyjna - w tym dniu, praktycznie 100% pacjentów bariatrycznych domaga się opuszczenia szpitala, jako że przy braku jakichkolwiek istotnych dolegliwości nie mają już najmniejszych wątpliwości, że dalszy pobyt na oddziale szpitalnym, jest bardziej pobytem hotelowym niż leczniczym.

W żaden sposób nie można w prosty sposób odpowiedzieć na to pytanie.

Tak jak jedna fryzura nie pasuje wszystkim ludziom, tak nie jest możliwe wykonanie tej samej operacji u wszystkich osób z otyłością.

Powodów ku temu jest wiele. Decydujące są płeć, wiek, choroby towarzyszące, przebyte w przeszłości operacje, nawyki żywieniowe pacjenta itd.

Każdorazowo chirurg stara się, aby wybrana operacja była dla pacjenta dopasowana idealnie. Nie jest to bynajmniej łatwy wybór, bo ilość zmiennych bywa czasem bardzo długa.

Staramy się, oczywiście, uwzględniać również preferencje samych pacjentów, ponieważ jest bardzo ważne, aby pacjent "wierzył" w swoją operację.

Istotne jest także, aby podkreślić, że po pierwsze nie wykonujemy operacji, które nie działają, jednak ujmując problem z drugiej strony - nie ma operacji idealnej, której mocno zdeterminowany pacjent nie mógłby pokonać.

Mówi się, że "człowiek strzela, a Pan Bóg kule nosi", jednak zdecydowanie lepiej jest jeśli zajście w ciążę, również po operacji bariatrycznej, jest planowane.

Idealnie jest, jeśli pacjentka po operacji bariatrycznej zajdzie w ciążę nie wcześniej niż 2 lata po przebytej operacji, a już niezbędnym minimum pomiędzy operacją, a poczęciem dziecka jest okres dwunastu miesięcy.

W pierwszym roku po operacji organizm przechodzi coś na kształt "burzy metabolicznej". Mogą się w tym okresie pojawić deficyty zarówno dotyczące witamin, jak i mikro i makroelementów. Z punktu widzenia rozwijającej się ciąży jest to sytuacja skrajnie niekorzystna.

W przypadku, kiedy pacjent cierpi na refluks żołądkowo-przełykowy, czyli ma, potocznie mówiąc, zgagę, operacją z wyboru jest operacja bypassu żołądka. Zdecydowanie nie polecamy w takiej sytuacji operacji resekcji żołądka, ponieważ po tej operacji jednym z częstszych skutków ubocznych jest właśnie powstanie lub utrzymywanie się istniejącego wcześniej refluksu żołądkowo-przełykowego.

Utrata dużej masy ciała po leczeniu operacyjnym zdecydowanie nie rekompensuje dolegliwości w postaci refluksu, które skutecznie potrafią uprzykrzyć codzienne życie szczupłego już pacjenta.

Wszyscy chcą wyglądać ładnie! Z drugiej jednak strony, "co się odwlecze, to nie uciecze"!

W pierwszym roku po operacji bariatrycznej pacjent przechodzi przez trudny z punktu widzenia fizjologii okres.

Jest narażony, nawet jak czuje się bardzo dobrze, na deficyty białkowe, witaminowe, jak również mikro i makroelementów.

Z tego powodu wykonywanie dużych zabiegów operacyjnych, a do takich zdecydowanie należą operacje korekcyjne powłok ciała, jest w tym okresie niebezpieczne. Ryzyko zakażenia rany pooperacyjnej i szeroko pojętych problemów z gojeniem rozległych ran jest dużo większe.

Drugi powód, dla którego nie należy się śpieszyć, wiąże się z ubytkiem masy ciała w tym okresie. Nie ma najmniejszego sensu wykonywanie operacji korekcyjnej, jeśli w kolejnych kilku miesiącach po operacji waga ciała będzie się ciągle zmniejszać.

Reasumując: nie wcześniej niż rok po operacji bariatrycznej i przynajmniej po 3 miesięcznym okresie stabilizacji masy ciała.

Koszty leczenia są zróżnicowane w zależności od operacji, którą Pacjent ma wykonaną. Operacja rękawowej resekcji żołądka - 20000 zł, operacja bypass'u żołądka - 20000 zł, operacja mini gastric bypass - 20000 zł, operacja rewizyjna (operacja wykonywana po wcześniej wykonywanych operacjach bariatrycznych) tzw. operacja re-do - 24000 zł. Podane ceny dotyczą zarówno leczenia operacyjnego, jak również całego pobytu i opieki szpitalnej.

Pakiet diagnostyczno-konsultacyjny poprzedzający leczenie operacyjne kosztuje 2500 zł.

Pakiet diagnostyczny w szpitalu nie jest obowiązkowy i pacjent ma prawo wykonać diagnostykę poza szpitalem.

Bezpieczniej – może tak, czy lepiej - nie sądzę. Na pewno nie raz zastanawialiście się Państwo, dlaczego leczenie samą dietą w przypadku otyłości nie działa. Otóż głównie dlatego, że nawet najlepsza dieta, stosowana jak najskrupulatniej ostatecznie zostaje zarzucona, zostawiając pacjenta z wcześniejszymi przyzwyczajeniami i błędami, doprowadzającymi do ponownego przyrostu masy ciała. Z balonem jest bardzo podobnie. Dopóki znajduje się w żołądku, zmniejsza aktywną objętość żołądka, pozwalając na przyjmowanie mniejszej ilości pokarmu tak długo, dopóki nie zostanie wyjęty. Zaraz potem pacjent zostaje sam na sam ze „swoją” pierwotną objętością żołądka, a jedyną bronią jaka mu pozostanie jest ponownie jedynie silna wola.

Dlatego leczenie otyłości balonem żołądkowym ma sens jedynie w pewnych szczególnych sytuacjach i każdorazowo jest traktowana jako etap wstępny przed podjęciem ostatecznego leczenia operacyjnego.

Najczęściej sięgamy po leczenie balonem żołądkowym albo u pacjentów bardzo otyłych albo u bardzo schorowanych, u których ryzyko leczenia operacyjnego jest początkowo zbyt wysokie. Dzięki zastosowaniu terapii balonem jesteśmy w stanie zmniejszyć wagę tych pacjentów, jak również, dzięki redukcji wagi, poddać lepszej kontroli choroby towarzyszące otyłości. Wykonanie operacji po wstępnej redukcji masy ciała jest w takiej sytuacji naturalnym, kolejnym etapem kompleksowego leczenia otyłości.

Jest błędem zakładanie balonu u pacjentów z przeciętną, jak na otyłych pacjentów, masą ciała i wskaźnikiem masy ciała (poniżej 50), ponieważ takich pacjentów można z powodzeniem operować najczęściej bez przeprowadzania etapów pośrednich. Należy pamiętać, że po 6 miesięcznej terapii balonem ściana żołądka zawsze jest nadmiernie pogrubiała, co zwiększa ryzyko powikłań po późniejszym leczeniu operacyjnym. Zysk z terapii balonem powinien być więc większy niż ryzyko powikłań wynikających z jego zastosowania.

Reasumując: balon żołądkowy może być świetną metodą leczenia wstępnego otyłości, ale najczęściej nie ostateczną.

Zdecydowanie kosztem związanym z przeprowadzeniem operacji bariatrycznej jest konieczność praktycznie dożywotniego przyjmowania witamin oraz mikro i makroelementów, takich jak m.in. żelazo. Witaminy są substancjami, które są niezbędne do utrzymania prawidłowego stanu zdrowia. Niestety nasz organizm nie potrafi ich samodzielnie zsyntezować. Niezbędne jest więc ich dostarczenie wraz z pokarmem. Odpowiednia ilość witamin trafia do nszego organizmu, jeśli odżywiamy sie zdrowo i regularnie. Niestety po leczeniu bariatrycznym ilość pokarmu przyjmowane przez pacjenta jest na tyle niewielka, że niemożliwe jest dostarczenie niezbędnej ilości witamin w małej objętości jedzonego pokarmu. Konieczne jest więc uzupełnianie witmin w postaci preparatów witaminowych.Tylko w ten sposób możliwe jest dostarczenie odpowiedniej ilości witamin naszemu organizmowi.